Neuroendoskopia

Wodogłowie (inaczej hydrocefalia) – choroba wynikająca z wadliwego przepływu płynu mózgowo- rdzeniowego w układzie komorowym mózgu. Tradycyjnie dla zapewnienia przepływu płynu stosuje się komorowo-otrzewnowe układy zastawkowe, tj. w komorze umieszcza się cieniutką rurkę, którą przez zastawkę wprowadza się do jamy brzusznej lub dużej żyły.

W latach 90-ch XX wieku zaproponowano rewolucyjną neuroendoskopową metodę perforacji dna komory trzeciej. Neuroendoskop wynaleziono w oparciu o ostatnie osiągnięcia techniczne ludzkości. Stanowi on skomplikowany zespół optyczny soczewek Hopkinsa, światłowodu, toru wizyjnego oraz kanałów służących do wprowadzania i odprowadzania płynu, wmontowanych do rurki o średnicy zaledwie 6 mm. Zabieg wykonuje się przez kanał narzędziowy. Obraz przekazywany jest na ekran i lekarze widzą, w jakim kierunku należy skierować narzędzia dla przywrócenia odpływu płynu. Zabieg polega na utworzeniu odpływu przez dno komory trzeciej do pozamózgowych przestrzeni systemu mózgowo-rdzeniowego. Nowy otwór tworzony jest za pomocą specjalnego katetera. W efekcie płyn mózgowo-rdzeniowy bez przeszkód wypływa z mózgu na zewnątrz i rozwój choroby zostaje zatrzymany.

Metoda jest mało traumatyczna i niezawodna. W przeciwieństwie do zabiegu implantowania układu zastawkowego, trwającego godzinę lub dwie, wykonanie tego zabiegu trwa zaledwie 10-20 minut. Dla wprowadzania neuroendoskopu i manipulowania nim konieczne jest posiadanie niezbędnego doświadczenia i doskonała znajomość sprzętu.

Metodę neuroendoskopii lekarze z Międzynarodowego Centrum Neurochirurgii przejęli w 2004 roku z rąk neurochirurga brytyjskiego Henry’ego Marsha, który był pionierem stosowania tej metody w Wielkiej Brytanii (1994).

Stosowanie neuroendoskopu możliwe jest również w diagnostowaniu i leczeniu niektórych guzów i torbieli mózgu.